وبلاگ گروهی مثل لحاف چهل تکه است. هر تکه‌اش رنگی و طرحی دارد متفاوت از دیگری. حتی شاید جنس تکه‌ها هم با هم فرق کند. یکی مخمل باشد، یکی چیت. یکی حریرِ نازکِ منجوق‌دار باشد، دیگری کبریتی ضخیم. خیالی نیست. رنگ‌شناسی اگر بلد باشی، جنس‌ها را اگر بشناسی، اگر بدانی زرد کنار چی قشنگ می‌نشیند، اگر بدانی چی بلد است سرمای آبی را مهار کند، می‌شود هزارتا تکه‌ی جورواجور را چید کنار هم و لحاف چهل تکه ساخت. چهل تکه. چهل رنگ. چهل طرح. چهل نقش. چهل جنس. چهل بو. چهل حرف. چهل قصه. چهل‌تایی که هر کدام جدا جدا قشنگی خودشان را دارند و کنار هم که می‌نشینند یک جور دیگر به دل می‌نشینند.
به همین قیاس هوس کردیم چند نفری دور هم جمع شویم و تکه‌های حرف‌هایمان، قصه‌هایمان، گفتنی‌هایمان، ماجراهای شنیدنی‌مان را بچینیم کنار هم. شاید جنس حرف‌ها یکی نباشد، حتی جنس گوینده‌ی حرف‌ها هم؛ شاید گفتنی‌ها جورواجور باشند، شاید رنگ و طرح حرف‌ها در نظر اول به هم نیاید، اما نهایت تلاش‌مان را می‌کنیم که تکه‌ها را خوب کنار هم جفت و جور کنیم؛ آبی را کناب نارنجی بنشانیم، زرد را کنار بنفش، سفید را کنار خاکستری، مخمل را کنار کرپِ سنگین، چیت را کنار چلوار. تلاش‌مان را می‌کنیم که تکه‌ها هم جدا جدا به دل بنشینند و هم کنار هم.
بسم‌الله.
