مدتی بود که استاد در گروه نه نوشته‌هایمان را نقد می‌کرد و نه پیامی می‌فرستاد. حق داشت چون من خیلی کم کاری می‌کردم.

امروز پیامی برای دوستم فرستادم ولی جوابم را نداد. حق داشت، نباید برای بیان مقصودم آن مثال را می‌زدم.

وقتی می‌خواهم نظرم را بگوییم آنقدر سطحی است که معمولا می‌گویم نظری ندارم.

بالأخره استاد پیام فرستاد که در این مدت مسافرت بوده است، دوستم بعد از چند ساعت تاخیر جواب داد که به این جنبه دقت نکرده بود، در جمع دوستان نظر من بقیه را به تفکر وا داشت و باعث شد پیرامون صحبت من از استاد سوال بپرسند.

نمی‌دانم این سیل خودناباوری کی مرا با خود برد که اصلا نفهمیدم.

روشنک بنت سینا